27 juni 1973. De meeste huidige leden van alterno waren nog niet eens geboren. Niemand had op dat moment voor mogelijk gehouden dat we een halve eeuw later het 50 jarig jubileum zouden vieren. Bijna een heel jaar lang stond in het teken van feestelijkheden en activiteiten om het jubileum te vieren.

Afgelopen 27 juni was het de officiële verjaardag en dat werd uitgebreid gevierd. Het was een speciale verjaardag die werd gevierd met genodigden. De gebruikelijke toespraak van de voorzitter kon niet ontbreken. Inclusief anekdotes en het heffen van het glas. Maar een 50ste verjaardag is toch een mijlpaal en daarom werd er op die dag toch ook nog iets speciaals georganiseerd.

Jeroen Joon en Jeroen van der Linden waren bereid om hun medewerking te verlenen en deze speciale viering mogelijk te maken. Tot ieders verrassing werden er een aantal vrijwilligers speciaal onderscheiden voor hun langdurige inzet tijdens het bestaan van onze club.

Gezien het feit dat dit feest helaas alleen voor genodigden was heeft de organisatie besloten om de viering vast te laten leggen op video. Voor degene die er niet bij was of deze mijlpaal toch nog een keer wil herbeleven kunnen jullie een kleine impressie zien van de viering met de “bobo’s. ” Na de officiële plichtplegingen werd de verjaardag afgesloten met een rondetafel gesprek met een aantal markante (oud-) leden van Alterno.

Kijk de video via YouTube, mocht deze special een succes blijken dan zullen daar waarschijnlijk meerdere afleveringen van volgen. Hou dus de site in de gaten. Veel kijkplezier.

Lennart Fennema

Het was een bijzonder jaar en een daarmee een bijzondere Week van Alterno. Het jubileumjaar zit erop. We zijn inmiddels daadwerkelijk 50 jaar oud. Tal van activiteiten hebben we afgelopen week uitgevoerd, van minimiddag, Nijntje speelmiddag, 3×3 toernooi, een clinic van Avital, het bekende Mixmixmix en natuurlijk de afsluitende feestavond. Extra dit jaar waren de receptie, bbq en de reünie. De ene activiteit werd enorm goed bezocht, een andere jammer genoeg beduidend minder. Helaas voor de organisatie, want alle voorbereidingen moeten wel gebeuren.

Al met al kijken we terug op een zeer geslaagde week. Te starten met de reünie. Maar liefst 165 (oud) Alternoten kwamen naar dit feestelijk gebeuren. En feestelijk was het. Veel bijzondere, onverwachte herkenningen (soms na wat hulp), oud contacten werden weer aangehaald, herinneringen opgehaald, foto’s bekeken, plakboeken doorgebladerd, gezellig bijkletsen, eten van de BBQ en alsof het niet op kon, ook nog even volleyballen. Hoe ging dat ook al weer?

En daarna het 3 tegen 3 toernooi voor de jeugd. Een vol bezette hal, dat wel, maar we hadden iets meer teams verwacht. Een gezellig en leuk toernooi, met veel sportiviteit. En dan de receptie. Op en top georganiseerd, met heerlijke hapjes en drankjes, goede bediening en mooie toespraken door onze voorzitter Martin en de loco-burgemeester Jeroen Joon. En er werden spelden uitgedeeld aan bijzondere Alternoten. Vanuit de bond én vanuit de gemeente Apeldoorn. Daarna volgde ‘Boeien’, de gesprekken met Alternoten die een bijzonder evenement, gebeurtenis of periode bij Alterno hebben meegemaakt en dit wilden delen.

Vervolgens was het de beurt aan de jongsten Alternoten. De ‘Nijntjes’ speelden in de gymzaal, verhit kwamen zij het terras op om pannenkoeken te eten en daarna een ijsje. Intussen kwamen ook de mini’s om te komen sporten en te schilderen, en ook pannenkoeken en een ijsje eten. Kort daarna kwam Avital Selinger om onze jeugd B en C en de trainers zijn ervaringen en kennis over te brengen. En zelf ging hij even ‘setten’. Hoe bijzonder was deze middag/avond.

Het House of Tall MixMixMix toernooi staat garant voor gezelligheid en een hoge opkomst. Alle speelvelden werden in gebruik genomen. Veel plezier met mooi en bijzonder volleybal. Vrijdag begonnen de voorbereidingen voor de feestavond. De hal werd omgetoverd tot 1 groot evenementen terrein. En eindelijk is het dan zover. De feestavond. Met huldigingen. DJ’s Arjen, Jochem en Thom maakten er een waar feest van. Voor de mini’s, jeugd en senioren. Het was gezellig tot de late uurtjes. En dan, dan is het voorbij. Zondag eerst ontbijten, moed verzamelen en opruimen. Hulp kwam er uit onverwachte hoek. Ontzettend fijn.

De week is mogelijk gemaakt door de jubileumcommissie (Patricia, Laurens, Marlous, Remco, Menno, Collin, Bryan, Jan B, Noa, Harrie, Frans en Monique), en aanvullende hulp bij diverse activiteiten van Hilda, Jan V, Leon, Tonnie, Peter, Karin, Ruud, Annet, Wendy, Willemien, Rosie, Gert, Richard, Sandro, Erwin, Marnick, Marga, Anton, Arjen, Jochem, Thom, Avital,  Giovanni, Bas, Max, Sietse, Robin, ouders van de mini’s, trainers van de mini’s, de bardienders tijdens de feestavond, en niet te vergeten onze sponsoren: Imbev, Kugel, House of Tall, Centraal Beheer.  En mocht ik iemand vergeten zijn, ook jij bedankt!

Dank jullie allen voor de ontzettend leuke week. We zijn moe, maar voldaan. Op naar het volgende jubileum.

Monique Nijhof

Er is hard gewerkt. Doeken opgehangen, plastic op de vloer gelegd, vloerbedekking erover heen, versiering aan het plafond, de mini-schilderwerken aan de wand en de bar staat. Kortom, het zware werk met de hoogwerker zit er op en het sjouwen met lastige, grote, zware spullen is gedaan. Vanmiddag nog de puntjes op de i en dan zijn we er echt helemaal klaar voor.

Sinds jaren gebruiken we weer de hal voor een feestavond. Dit jaar wel een heel bijzondere feestavond. Dit is ons jubileumjaar. 50 jaar zijn we geworden. En dat moet gevierd worden.

Kom feestelijk verkleed. Het thema is Happy Birthday. Hoe kan het ook anders!?

DJ Arjen start om 19 uur om de mini-disco schwung te geven en we gaan daarna over op het feesten voor alle Alternoten. Om 20.30 uur is dan de huldiging en daarna kan het los gaan. Aan het einde van de avond zullen Jochem en Thom muziek gaan draaien. Alle ingrediënten voor een knalfuif zijn er. 

Let op, neem je ID mee (we werken met bandjes ivm alcohol) én we gaan voor duurzaam. Je kunt een herbruikbare beker kopen voor 1 euro. Sinds 1 juli mag er geen weg werpplastic meer gebruikt worden en daar werken we graag aan mee. 

Wegens succes herhaald

Alle velden waren nodig om gezamenlijk te kunnen volleyballen. Het was gezellig druk, van jong tot oud, van heel ervaren spelers tot wat minder ervaren spelers. Maar wat werd er gelachen, maar ook zeker heel hard gewerkt. Mooie ballen werden er geslagen, reddingen gedaan, gevochten voor iedere bal. En het was warm, heel warm. In het clubhuis even snel een drankje in de pauze en weer door. Na afloop stonden er heerlijke hapjes klaar. Immers, het is feest, we zijn deze week maar liefst 50 jaar geworden. 

Bij de mannen ging de hoofdprijs naar Ivar; bij de dames naar Marlous. Ook Laurens kreeg een prijs, vanwege zijn inzet. 

Ik constateerde bijzonder sportief  volleybal. Daar waar het kon, werd er (hard) geslagen of een super leep balletje neergelegd. Daar waar dat niet kon, werd er slim en netjes gespeeld. Er werd samengewerkt; elkaar een bal gegund. Kortom, een echt Alterno groen familiefeest. Velen hadden het jubileumshirt aan, wat een prachtige eenheid was. 

House of Tall sponsorde dit toernooi. Heel hartelijk dank. En speciaal voor Alternoten: er liggen kortingsbonnen in het clubhuis. Neem er gerust 1 mee.

En omdat we dit iedere keer zo leuk vinden, met z’n allen ballen, gaan we de hele zomer MimMixMix’n. Iedere donderdag wordt dit toernooi gehouden. 19.00 uur inloop; 19.15 uur starten met de wedstrijdjes. We moeten immers de spieren loshouden.

Ik dank Wendy, Rosie en Willemien hartelijk voor het overnemen van de organisatie en Patricia voor het maken van de foto’s die zo spoedig mogelijk volgen. En natuurlijk de opbouwers en afbouwers. Met veel hulp is dit toernooi een fluitje van een cent. 

We waren met veel. Veel spelers en speelster op het veld, 4 trainers er omheen. Isa en Daphne trainden de meisjes; Richard en Frans de jongens. Na de gezamenlijke warming up, werden er oefeningen gedraaid door de trainers. Veel ballen, leuk spel. Avital gaf her en der een aanwijzing aan een speler of trainer. Hij keek, liep rond, sprak met de trainers en spelers. Ook met de ouders op de tribune knoopte hij een gesprekje aan. Leuk om te zien, leerzaam voor de volleyballiefhebber. Op enig moment ging hij zelf spelverdelen. Ja, zijn oude vak. Wat een genot om te zien. Nog net zo zuiver en soepel als ooit. De jongens konden naar hartenlust aanvallen, en kregen her en der een aanwijzing. Met name over het pass’n was hij niet altijd even tevreden. Of zoals hij zei: ‘een aanvaller wil de bal zo precies mogelijk op de juiste plek, maar feitelijk geldt dat ook voor de spelverdeler. Anders moet die altijd corrigeren’. De basis beginselen, de techniek: dat is wat goed moet zijn. De rest, de spierkracht en de groei, komen vanzelf. Hij hamerde er keer op keer op.

Hij moedigde aan, gaf feedback. In de groep vertelde hij ook aan de meisjes dat het heel veel oefenen is. ‘Iedere bal moet goed, iedere bal is een kans om beter te worden. Het aantal balcontacten moet hoog zijn, dan word je beter’.  Hij was enthousiast over het niveau van de groep.

En dan de meet&greet: een aantal vragen werden gesteld en Avital gaf met rust antwoord, legde uit wat je wel of niet moet doen als trainer/coach.

En dan is het op naar het clubhuis. Soep en broodjes. Intussen nog weer verder pratend met enkele trainers, tips over trainingsoefeningen en ook de uitleg erbij. Informeel bij het kopje soep werden ervaringen uitgewisseld. Avital: ‘over 2 jaar kom ik terug. Kijken. Kijken hoe het met een aantal talenten die ik nu zie, gesteld is. Eh…. Zijn zij overigens al bekend bij Papendal?’

Een mooi compliment aan onze spelers en speelsters. Zij hebben laten zien wat zij kunnen. De trainers hebben een mooie training neergezet en gaan verder met de tips en trucs die zij meekregen van Avital.

Ik wens Avital heel veel succes in Japan waar hij vanaf 1 augustus gaat werken. En wie weet zien we hem terug over 2 jaar. Wie weet…

Enthousiast komen de kinderen binnen aan de hand van papa of mama. Ze hebben er zin in. Door naar de Waleweinzaal, waar Hilda al alle attributen  heeft neergezet. Dat ziet er feestelijk uit. Klimmen, klauteren, glijden, rollen…. Alle beweegelementen worden ingezet. En met elkaar, met de ouders erbij, dat is natuurlijk helemaal tof.

Na een uurtje zit het erop. Moe, maar zeker voldaan. We gaan ranja drinken en pannenkoeken eten. Met behulp van de helpdames staat het allemaal al klaar. Lekker buiten op het terras. Met poedersuiker of stroop. Héééérlijk. En ook nog een ijsje toe. En als superklap op de vuurpijl heeft Hilda een verrassing voor ze. Echt, echt, wat een feest. 

En dan is het tijd om te gaan. De iets oudere kinderen, de mini’s, zijn nu aan de beurt.

Een zeer divers gezelschap, van sponsoren, (oud) leden, buren tot vertegenwoordigers van andere verenigingen: het is een gezellige boel daar op het terras van Dros-Alterno. Felicitaties met onze verjaardag. Tja, hoe doe je dat? Want feliciteer je dan iedereen, alleen de voorzitter, of toch maar niet… een lastige, en dat bleek. Ik heb ook geen antwoord op de vraag hoe je een vereniging feliciteert.

Heerlijke hapjes werden rondgebracht door herkenbare Alternoten. Zij deden het enorm goed. Volleerd! De aankondiging van Harrie en voorzitter Martin die de microfoon overneemt, doet het gezelschap verstommen. Een mooie toespraak van Martin, over ons, onze vereniging. 50 jaar historie.

En dan onverwacht worden er mensen naar voren geroepen door Martin. Jan Voortman, Bert Beernink, Mieke Roelofs, Mathijs Mast, Ronald Dros en Monique Nijhof. Mooie woorden worden gesproken door Martin. Deze leden en sponsor krijgen een bijzondere waardering voor hun inzet en bijdrage in de vorm van een bondsspeld van de NeVoBo met een daarbij behorend certificaat en  worden benoemd tot ambassadeur van de gemeente Apeldoorn. Zij ontvangen een mooie speld van Jeroen Joon, loco burgemeester. Een bijzonder moment in onze historie. Een bijzonder moment voor deze Alternoten en sponsor.

De receptie gaat weer verder. Er vindt een soort van ronde tafel gesprek plaats. Harrie is gespreksleider en pakt verschillende thema’s van Alterno door de jaren heen. Anton Schaffer, Joke Pasman, Bert Beernink, Mathijs Mast, Leo Dadema, Ton Demmer, Patricia en Jaap Lambooij. Openhartige gesprekken met leuke anekdotes.

Mede door het mooie weer was en bleef het goed vertoeven op het terras en de hapjes waren nog lang niet op. Een zeer geslaagde receptie dankzij de goede voorbereiding van Harrie, Richard en Gert. En alle hulp van de jonge Alternoten in de bediening. Super gedaan!

En dit was alweer de dinsdag in onze Week van Alterno. Op naar vandaag.

Vanmiddag zullen om 15.30 uur de ‘nijntjes’ (onze jongste Alternoten) spelletjes doen in de zaal. En daarna heerlijk pannenkoeken eten. Om 16.00 uur volgen dan de mini’s. Zij gaan ook (volleybal)spellen doen en spandoeken maken. En natuurlijk worden zij ook verwend met pannenkoeken. En of dat nog niet genoeg is, komt rond 17.30 uur Avital Selinger. Hij zal zijn ervaring en kennis met ons delen. Tijdens de training die verzorgd wordt door Richard, Frans, Is en Daphne, zal hij aanwijzingen geven aan trainers en spelers. Na afloop, rond 19.00 uur zal er een meet&greet zijn.  Tijdens de training en de meet&greet is iedereen welkom. Belangstellenden kunnen plaatsnemen op de tribune.

50 jaar maar liefst. En dat wordt gevierd. De hele week zijn er diverse activiteiten. Het grote Happy Birthday feest zal zaterdag 1 juli plaatsvinden in onze eigen sporthal. Jij komt toch ook?

Denk je even feestelijke kleding? Het is immers een verjaardagsfeestje. En je ID? Iedereen krijgt een bandje om (onder 18 jaar geen alcohol). En we zijn duurzaam bezig. We gaan gebruik maken van herbruikbare plastic bekers (met ons Alterno logo erop). Deze dien je te kopen (gelijk bij de ingang met de muntjes). Iedere keer als je iets te drinken haalt, kun je je lege beker inleveren, en her vullen.

M.N.

Vanavond was het dan de jeugd die mocht optreden. Alle velden in onze hal waren voortdurend bezet. Teams streden op het mini-veld 3 tegen 3. Fanatiek, imponerend, maar enorm sportief, ondanks dat er soms behoorlijk wat lengte verschil was.

Er werden mooie ballen gered, aangemoedigd door ouders en opa/oma. Tussendoor een heerlijk glas ranja en weer door. Omroeper Collin, tijdwaarnemer Bryan en wedstrijdsecretaris Noa hadden alles onder controle. 

Hoe mooi is dat dat deze jonge generatie uit onze jubileumcommissie dit zo oppakken. Klasse! Een ijsje na afloop en natuurlijk de prijsuitreiking. Het team Huhh..tegen… ging er met de 1^e prijs vandoor. Dank jullie wel voor jullie deelname. Veel plezier en lekker gebald. 

En dan op naar de volgende dag  van de jubileumweek. Morgen is onze echte verjaardag en worden we 50 jaar. Dan is er de officiële receptie voor genodigden. Ook morgen, om 18.00 uur is iedereen welkom om te luisteren naar de ronde tafelgesprekken met Mathijs Mast, de familie Lambooij, Ton Demmer, Leo Dadema. Kom ook kijken en  luisteren naar hun (volleybal)verhalen.

Vanuit Dokkum, Baden Baden, Frankrijk, Den Helder, Amsterdam, Utrecht, Deventer, Nijbroek, Eefde, Otley en weet ik waar allemaal, maar ook velen uit Apeldoorn kwamen (oud)Alternoten naar onze hal. Om elkaar weer te zien. Soms na een enkele week, maar soms ook na jááááren. En wat een groot feest is het als je elkaar na al die jaren weer om de nek vliegt, een ferme handdruk geeft en een en al een lach op je gezicht hebt. Ik heb het met eigen ogen mogen aanschouwen: een grote familie. Soms even aarzelend, niet direct op de naam kunnen komen, maar dan, dan… oi, oi, dat worden de herinneringen stuk voor stuk opgehaald. Geholpen door vragen als: speelden wij niet… en was niet die de trainer… en ging jij toen niet….en weet jij nog… en ken jij nog…? 

Het was prachtig weer. De BBQ’s konden aan na een warm welkomstwoord van Rob en Monique. Het was warm, dat wel, maar met een drankje in de hand was het toch goed toeven onder de parasols en de overkapping. Een lekker hapje erbij.

In het clubhuis werden vele foto’s getoond, van toen, van kort geleden, maar zelfs ook nog foto’s uit de zwart/wit tijd. Alternoten herkenden zich zelf en anderen. En wat waren we nog jong, klonk het geregeld. Helaas zijn er gedurende deze 50 jaar ook Alternoten ons ontvallen. Met veel respect werd ook over hen herinneringen opgehaald. Ook een ingericht museumpje was aanleiding voor mooie herinneringen. Een witte bal, het oudste Alterno shirt met nog opgenaaide cijfers en letters, het afgrijselijke witte badstofbroekje waar de dames ooit in begonnen, een tas vol attributen van Mieke, plakboeken van Fop, allerlei attributen, medailles, vaantjes, shirtjes,… 

Het was druk, maar dankzij een strakke organisatie door de jubileumcommissie liep het als een trein. Eten en drinken genoeg en het was heerlijk. De hele avond zag ik mensen weer naar elkaar lopen: hé, ben jij er ook? Wat leuk en bla, bla, bla… Tijd te kort. Nieuwe afspraken werden gemaakt, nummers uitgewisseld. En opeens gaat het volle licht aan in de zaal. De ‘oude’ mannen willen nog voor 1 keer samen spelen. Het veld wordt opgebouwd, een bal gepakt en er wordt een prachtig potje volleybal getoond. Hilarisch, maar ook emotioneel. Ik vond het meer dan bijzonder. Volleybal is onze basis, daar begon het mee, maar vriendschappen blijven bestaan, ook nog jaren later. En dan toch weer teruggrijpen naar die basis.

En ja, laat op de avond klonk uiteindelijk: laatste ronde. Het was toen al bijna zondag. De heerlijke avond, het heerlijke gezelschap, het fantastisch eten, maar bovenal een heerlijk weerzien met af en toe een traantje, maar ook heel veel gelachen. Enkelen bleven veel langer dan gepland, omdat het zo gezellig en leuk was.  En dat is waar we het voor doen! Je Alterno-familie met een groen hart blijft een bijzondere familie. Daarom bestaan we 50 jaar! En wellicht is er over 10 jaar weer een reünie.

Binnenkort meer foto’s

Op naar ons volgende evenement van deze week: maandagavond is het 3 tegen 3 toernooi voor de jeugd. Kom gerust kijken. 

Dinsdag is de receptie (onze formele verjaardag) voor genodigden, met aansluitend het praatprogramma Boeiend!, waar iedereen mag komen. Samen mooie verhalen doorvertellen en herinneringen ophalen met speciale Alternoten;  op woensdag de minimiddag met aansluitend de training met Avital; op donderdag is het House of Tall MixMixMIx toernooi en dan tot slot: de feestavond voor de mini’s om 19 uur en voor de iets ouderen en heel veel ouderen vanaf 20 uur (met natuurlijk de huldiging om 20.30 uur). En dan is het alweer zondag. Tijd om op te ruimen en de Week van Alterno te sluiten. 

Monique

Alterno bestaat dit seizoen 50 jaar. Daarom halen we herinneringen op met bepaalde (oud) Alternoten. Soms zijn het iconen van het eerste uur, soms Alternoten die zich hebben ingezet om de vereniging te maken tot wat het nu is. Ken jij ook zo iemand? Laat het weten aan activiteiten@alterno-apeldoorn.nl. In deze aflevering: Gesprek met Kees Siep

Speciaal voor dit interview met Kees Siep zijn oud-Alterno speelsters Andrea Schutte en Kim Nijhof naar Noorwegen afgereisd waar Kees Siep, hun voormalig trainer, inmiddels 10 jaar woont. 

Kees heeft 8 jaar training gegeven bij Alterno aan teams zoals MB1, dames 3, 4 en 5. In Noorwegen houdt hij zich inmiddels niet meer bezig met volleybal; Noorwegen is een te mooi land om een in hal te gaan sporten en de afstanden naar wedstrijden zijn héééél groot.’ 

Toch heeft Kees altijd de verbinding gehouden met volleybal. Niet voor niets dat oud-speelsters na zo’n lange tijd nog contact hebben. In Kees zijn huis, midden in de Noorse natuur, onder het genot van een zelf gebrouwen biertje (‘je moet wat als alcohol zo duur is’) vragen Andrea en Kim hem het hemd van het lijf. 

Het drietal haalde vooral veel herinneringen op. Andrea en Kim hoopten dat Kees zijn mooiste herinnering ‘het sprookje van Schiedam’ zou zijn, waarbij ze met MB1 de gesloten club kampioenschappen wonnen. Maar Kees zijn mooiste herinnering was toch echt het voorbereidingstoernooi in Emlichheim; ‘De reis er naartoe is mooier dan de prestatie op zich’. Aan de voorbereiding vond hij vooral mooi vanwege de saamhorigheid, de spanning voor een nieuw seizoen en samen doelstellingen bepalen. 

Dit typeert hem ook als trainer: hij hecht waarde aan inzet, plezier en humor en ziet prijzen als het resultaat van teambuilding. A&K beaamden dit en herinnerden zich vooral de vele creatieve teambuildingsactiviteiten die Kees organiseerde. Bijvoorbeeld Wie is de Mol, survival bij de scouting, opdrachtenspellen en bbq’s. Daar voegden ze nog aan toe dat Kees iemand is die vertrouwen geeft aan zijn speelsters en persoonlijk is (volgens Kees vergelijkbaar met Louis van Gaal). 

Kees herinnert zich Alterno vooral als een warme vereniging waar mensen voor elkaar klaarstaan. Hij hoopt dat ‘Alterno oog blijft houden voor volleybal van elk niveau en waarde blijft hechten aan alle eigen leden’. 

Helaas kan Kees niet bij de reünie aanwezig zijn maar had dit graag gewild. ‘Veel plezier allemaal!’

Eerdere afleveringen van Alterno-iconen:

Wim Aldershoff, Niels , Jos Mulder, Erwin van Amersfoort, Marga Tijssen, Ronald Dros, Rien Scholten, Patricia Leerkes, Bert Beernink, Rob en Melanie van den Dool, Gert Weterkamp, Inge Visser, Marloes Zinnemers, Mieke en Theo Roelofs

Andrea Schutte en Kim Nijhof

Op zaterdag 24 juni trappen we af met de reünie. Maar liefst 155 (oud) Alternoleden hebben zich opgegeven. Fijn. Zoveel (oud) Alternoten die elkaar terug gaan zien en herinneringen op gaan halen. Onder het genot van een BBQ en een drankje, gaan we lekker bijkletsen.

Het is mooi weer, dus qua BBQ-en komt het wel goed. We laten foto’s en filmpjes zien in het clubhuis. Dat levert zeker weer prachtige gesprekken op over vroeger.

Hoe het toen was… en weet je nog? We gaan er een supergezellige middag van maken. Dat staat vast.

Alterno bestaat dit seizoen 50 jaar. Daarom halen we herinneringen op met bepaalde (oud) Alternoten. Soms zijn het iconen van het eerste uur, soms Alternoten die zich hebben ingezet om de vereniging te maken tot wat het nu is. Ken jij ook zo iemand? Laat het weten aan activiteiten@alterno-apeldoorn.nl. In deze aflevering: Gesprek met Wim Aldershoff

Wim Aldershoff: meer dan 110%

Hoe gaat het met je?

Wim stond al op mijn lijstje, en na het laatste interview met Niels Boot, bedacht ik me geen moment en nam contact op met Wim. Wim was direct in voor een interview. Kort daarna kwam het verzoek of hij zijn zonen, Maarten en Steven, mee mocht nemen. Hoe gezellig. Tuurlijk. 

En dan is het zover. Maarten moet helaas verstek laten gaan in verband met studieverplichtingen, maar vader Wim en zoon Steven zijn van de partij. Ik hoor ze binnenkomen in het halletje, maar zie ze nog niet. Het is al lang geleden dat ze in het Alterno-complex zijn geweest en blikken even in de zaal. De herinneringen komen boven. Ook spreken andere Alternoten ze aan. Hé, Wim en Steven, wat leuk dat jullie hier zijn. Kortom, een feest van herkenning.

Voordat we ‘echt’ beginnen, vertelt Wim waarom hij verzocht heeft of Steven en Maarten mee mochten komen. Wim heeft even een wat mindere periode gekend als gevolg van een herseninfarct, maar is gelukkig zo goed als hersteld. Ontzettend fijn. Hij straalt ook aan alle kanten.’ Het zicht en het geheugen zijn soms wat minder, maar daar is prima mee te dealen’, aldus Wim. 

Technisch en methodisch volleybaltrainer

Wim heeft jaren bij Primavo gevolleybald. Toen zijn zonen ook wilden starten, zag hij dat bij Alterno iets anders training werd gegeven. ‘Ik ben gaan kijken bij een training van Alterno en het viel op dat er veel aandacht voor de methode, lichaamsbeweging en balvaardigheid was. Dat sprak mij aan’.  Wim werd zo enthousiast, dat hij zich extreem is gaan verdiepen in het trainerschap en zelf training gaat geven.

‘Ik behaalde de nodige papieren half jaren ‘90. En als ik ergens in geïnteresseerd ben, jaag ik ook alle informatie na. Zo ben ik bij AGOVV gaan kijken naar de SAQ-trainingsmethode. Met touwladders, hekjes en ook krachttrainingen door een parachute achter Klaas-Jan Huntelaar  te binden die dan maar moest zien vooruit te komen. Ook ben ik naar jeugd oranje in Papendal geweest en op bezoek bij Jan Berendsen om nog meer te leren over techniek. Ik was amateur met een sterke neiging naar perfectie’. 

De speler Wim

Wim heeft ooit, letterlijk, op hoog niveau gevolleybald. Lachend: ‘ik schepte best een beetje op, want ik dacht werkelijk dat ik als middenspeler heerser aan het net was. Met mijn navel kwam ik zeker boven het net uit. Dit beeld werd teniet gedaan toen ik ooit video-opnamen van mezelf terugzag. Wat een ontgoocheling. Ook mijn bewegingen waren toch een stuk minder soepel dat ik van mezelf dacht’.  

Trainer Wim

En dan sta je als trainer voor je eigen kinderen. ’Ja’, zegt Wim, ‘dat was geen enkel probleem. Maarten en Steven vonden het meest lastig hoe zij mij moesten noemen: pa, Wim, trainer, … . Tijdens de trainingen en wedstrijden werd het Wim’. Steven beaamt dit. ‘Ik heb nooit last gehad dat mijn vader onze trainer was. Niet bij JA1, ook niet bij H2. Het was altijd ontzettend leuk. Nog steeds gaan we weekendjes weg met de mannen van H2 van destijds’. Dat is toch ook wel heel bijzonder, besef ik. Wim bereidde de trainingen en wedstrijden ontzettend goed voor. En zoals ook in het interview van Niels te lezen is, was Wim een teambouwer. Hij wilde verenigen. ‘Onze teamweekenden in Eernewoude op de camping aan het water, staan echt in mijn geheugen gegrift. Ik was verantwoordelijk voor deze jonge spelers, maar later hoorde ik toch ook dingen…….pssst. niet aan de ouders vertellen. Het was natuurlijk niet alleen een weekend vol met lol, er moest ook gebald worden. Tegen de Friese teams’. De energie die Wim er in stopte, kwam er ook zeker uit. ‘Anders houd je het niet vol. Het proces en niet het doel was voor mij belangrijk. Ik wilde ze beter maken, bewuster, teamspirit teweegbrengen’. Wim is gestopt nadat hij constateerde dat hij de energie die hij erin stopte, niet terugkreeg. ‘Waar voorheen het volleyballen op de 1^e plaats stond, zag je de jongens bezig met andere dingen; zaterdagbaantje, andere sociale contacten, feestjes. Hij stelde zichzelf toen de vraag: voor wie doe ik het nu?

Zitvolleybal

Helaas spelen Maarten en Steven niet meer. Rugproblemen en knieblessures laten dat niet meer toe. Maarten heeft nog deelgenomen aan zitvolleybal. ‘Jouke de Haan was destijds trainer en dat vond ik zo bere-interessant dat ik me daar ook in ben gaan verdiepen. Ik heb een tijdje meegelopen en heb het voor een deel ook overgenomen. Dat was ook het kampioensjaar. Mooie bekroning op alle inspanning. Toch ben ik hier niet mee doorgegaan. Ik was volleybal moe. Ik had een volleybal-burn-out’. 

Thuis

Met zo’n volleybalgezin móet het haast wel bijna alleen over volleyballen gaan thuis. Steven: ‘ja, dat klopt. Alleen onze moeder volleybalde niet. Er zijn heel wat volleybaltermen, wedstrijdanalyses over tafel gegaan. Dat was soms lastig voor haar, zeker in het begin, maar met goede afspraken is het allemaal goed gekomen. Wim: ‘Nu besef ik dat het soms wel heel ver ging. Ooit heb ik een bruiloft jubileumfeestje gemist vanwege een (uitgelopen) wedstrijd. Tja, dat ging toen voor. Daar leefde ik toen voor’. Wim noemt deze ‘grensoverschrijdende passie’ nu een ernstig vergrijp. 

Maar ‘thuis’ heeft ook een andere dimensie. ‘Alterno was ons 2^e huis. Je voelt je er veilig, geborgen, je hebt veel sociale contacten, je bouwt vriendschappen op. Ik ben blij met de huidige samenstelling van de D1 en H1-teams. En ook de ouders (oud-Alternoten) die nu hun kinderen naar Alterno brengen. Veel bekende gezichten, echt een Alterno familie’. 

En nu?

‘ik sta aan de vooravond van mijn Pensioen. En….ik ga eerst eens helemaal niets doen. Geen verantwoordelijkheid meer. Ik ga genieten van de 4 kleinkinderen. Dat is 1 groot feest’. En dan komt Rob (van den Dool) aanstormen: een en al enthousiasme. Een ferme handdruk en dan meteen herinneringen ophalen. Iets met Dinant, H4, busje, iedere rotonde een rondje, 7 uur reistijd, elke McDonalds een milkshake (later alle bekers voor de deur van de oud-trainer gezet), Mark Schuijer in de auto met een gips pootje, iets met kanoën, met 10 minuten in het water, … Ik voel de sfeer van toen. Toen… ja, toen… Wim nog trainer was en van teambinding een proces maakte, geen doel. Maar bedenk ik mij: is dat nu net niet waarom we een VERENIGING zijn? Wim begreep dat ten voeten uit.

Ordner

Wim greep af en toe naar zijn meegebrachte ordner. Daarin zitten herinneringen opgeslagen. Hij bladert wat om me iets te laten zien. Ik vraag of ik de map mag lezen. Dat mag. Thuis blader ik door. A4-tjes van de teams die Wim heeft getraind. Dat geloof ik wel. Hilarisch zijn andere zaken, foto’s, krantenknipsels, verslagen. Voor wie het heeft meegemaakt: het ‘Wilgen Knotten in 2002’, het teamweekend in ‘Eernewoude op Buitenplaats It Wiid’, Maar ook een artikel over ‘Godenzonen’ en ‘The Dutch Mountains’. Ik denk dat dit bij menigeen mooie beelden oproept. Zelfs een boekje met opstellingsbriefjes zit in de map. Vervlogen tijden…….

Wederom een mooi gesprek met 2 mooie, enthousiaste mannen fysiek aan tafel. De 3^e man is voortdurend op de achtergrond in onze gedachten aanwezig. Voelbaar. Een pracht van een gezin, familie. Opvallend detail: Steven leerde zijn vrouw Bianca kennen via Alterno. En ook Maarten is zijn vrouw Iris tegengekomen tijdens een vakantie met volleybalmaten. Ik ben blij met dit gesprek. Een gepassioneerd man die volleybaltraining tot zijn levensdoel heeft gemaakt, maar met name het sociale aspect heeft benadrukt. En dat voelde ik voortdurend in dit gesprek. Volleyballen is het spel, maar het spel speel je SAMEN. En ik denk, naar eigen invulling, dat de mannen die onder Wim hebben getraind, Wim dankbaar zijn voor het sociale aspect van de trainingen. Niels in ieder geval. Aan het trainen van meisjes A1 heeft Wim zich 1 jaar gewaagd, maar dat was niet zijn ding. Teveel gekwek. 

Wim, geniet van je pensioen en ik hoop je toch nog een keer tegen te komen in onze hal. Net als Maarten en Steven. 

Eerdere afleveringen van Alterno-iconen:

Niels , Jos Mulder, Erwin van Amersfoort, Marga Tijssen, Ronald Dros, Rien Scholten, Patricia Leerkes, Bert Beernink, Rob en Melanie van den Dool, Gert Weterkamp, Inge Visser, Marloes Zinnemers, Mieke en Theo Roelofs

Monique Nijhof

Ik neem aan dat je het al lang in je agenda hebt staan en dat je het NIET WILT MISSEN.

De jubileumcommissie is enorm druk geweest om van alles te bedenken voor iedere (oud) Alternoot om deze speciale jubileumweek een mooie inhoud te geven.

Dus pak je kans om bij deze unieke activiteiten te zijn. Voor ieder is er wat wils, een hele week door.

Voor een aantal activiteiten moet je je vooraf inschrijven via de webshop. Doe dat snel, want er zit een deadline aan. Beter op tijd, dan net te laat.

De jubileumcommissie

Heb jij ook altijd al een nachttoernooi willen spelen? Die mogelijkheid is er op 23 juni.

Op 23 juni is er een nachttoernooi van 20 uur tot 3 uur ’s nachts voor de A-jeugd en de senioren.

Je kan je vanaf vandaag via bovenstaande button inschrijven. Let op het toernooi gaat alleen door als er genoeg aanmeldingen zijn en VOL=VOL.

Inschrijven kost 25 euro per team en er moeten bij elke wedstrijd minimaal 2 vrouwen in het veld staan. Je kan je inschrijven op verschillende niveaus hoog, midden en laag. Inschrijven kan tot zondag 18 juni. De zaal opent om 19.00 en sluit om 04:00. We gaan wel voor plezier en niet om te winnen.  Dus waar wacht je nog op? Verzin een leuke teamnaam en schrijf je nu in.

Groeten uit de jubileum-commissie

Alterno bestaat dit seizoen 50 jaar. Daarom halen we herinneringen op met bepaalde (oud) Alternoten. Soms zijn het iconen van het eerste uur, soms Alternoten die zich hebben ingezet om de vereniging te maken tot wat het nu is. Ken jij ook zo iemand? Laat het weten aan activiteiten@alterno-apeldoorn.nl. In deze aflevering: Gesprek met Niels

Ik heb Niels al lange tijd niet meer gezien. Wat is hij nu aan het doen, wat houdt hem bezig…? Via Facebook weet ik hem op te sporen en hij is direct in voor een interview. Fijn. Hij volgt Alterno zeker nog en weet ook nog wie ik ben.

We maken een afspraak. Hij appt dat ik achterom mag komen, langs de hond in de kennel kan lopen, niet aaien, want hij bijt. Iedereen die mij kent, zal weten dat ik never nooit niet een hond zal aaien. Gelukkig doet Niels de voordeur open, dus hoef ik alsnog niet langs de hond. Even hartelijk als altijd, met een grote glimlach om zijn mond. Het jongensachtige is er af; hij is nu vader en dat zie je.

Na het zetten van een kop koffie, schuiven we om de ronde tafel in zijn gezellige woonkamer. Via de babyfoon hoort hij of Jens en Jurre rustig doorslapen. Inmiddels respectievelijk 2 jaar en 9 maanden zijn de jongens.

Niels is begonnen bij Dio Ugchelen. Daar kreeg hij training van Bert Brinkman, die zei: ‘Als je verder wilt komen, moet je naar een grotere club’. En zo geschiedde en koos Niels voor Alterno. ‘Ik begon bij de C-tjes. Inge Visser was toen onze trainster’.

Bij Alterno stroomde Niels door via de jongenslijn naar de heren. Niels: “Ik had niet veel talent, maar wel een enorme drive. Ik gaf altijd 120 procent, zodat ik nog kon afzakken naar de 100 procent. Ik had veel energie en ik wilde er hard voor werken. Daardoor kwam ik wel uiteindelijk in het 1^e terecht.’

Trainer Niels

Veel jongens hebben trainen gehad van Niels. Hij blikt terug en kijkt nu met andere ogen naar zijn handelen destijds. ‘Ik was best hard, soms misschien wel iets te hard. Ik verwachtte van de kinderen (10-12 jaar) zeker zoveel inzet als dat ik zou geven. Meer dan 100%. Nu besef ik dat het toch ook nog maar kinderen waren. Dat inzicht is er nu’.  Hij heeft wel heel veel plezier gehad tijdens deze periode en glundert als hij ziet dat een paar jongens het ver hebben geschopt, zoals de gebroeders Niek en Sjors Tijhuis. Ook andere jongens zijn verder gekomen dan dat hij ooit had verwacht. Een beetje trots is hij wel.

Als trainer van de mini’s ging hij ook een aantal jaren mee op mini-kamp. Totdat het goed was, hij noemt het zelf: Ik was uitgeblust, te druk, het nieuwe was eraf. Maar wat zullen velen hem herinneren als die altijd vrolijk energieke, drukke trainer. ‘Met name veel plezier hebben we gehad. Mooie jaren’.

Dat wijsheid met de jaren komt…; Ik heb destijds ook nog weleens iets geroepen vanaf de tribune bij Dames 1 wat écht niet kon. In die tijd vond ik dat ik alles wel kon schreeuwen, maar ik besef nu wel dat er toen geen grenzen waren voor mij’. Ook dat typeert Niels.

Ik meende dat Niels voor de klas staat, maar dat is niet zo. Tijdens de opleiding PABO, liep hij vast met studeren. Er werd, heel verrassend, ADHD gediagnostiseerd. Daardoor vielen een aantal dingen op hun plekje. Hij is uiteindelijk naar de Politieacademie gegaan en is nu hondengeleider bij de politie. Oh, denk ik, vandaar die hond, kennel, niet aaien en bijten. Niels weet hier uitgebreid en vol passie over te vertellen. ‘De hond is ter ondersteuning van collega’s op straat. De surveillancehond kan ingezet worden als geweldsmiddel en zal dan bijten, maar kan ook functioneren als opsporingsmiddel. Hij kan bijvoorbeeld inbrekers vinden die zich hebben verstopt, maar hij kan ook goederen vinden die zij bijvoorbeeld hebben weggegooid’.

Hij haalt mooie verhalen aan. Hij vindt dit mooiste beroep binnen de politie. Ik zie dat aan hem. Hij vertelt hier enorm enthousiast over.

Mis je Alterno en de kinderen?

Hij geeft nog met regelmaat les bij de politie op het gebied van een soort uitgebreide EHBO, maar dat is van heel andere orde. ‘Nee, ik mis het niet. Tijdens de laatste jaren van het trainen geven, merkte ik dat ik mezelf niet meer kon zijn. De leeftijden van de jongens in de D werden aanzienlijk lager en de mini’s stroomde steeds sneller door. De aanpak die ik had werkte goed bij kinderen met een D leeftijd, maar voor de E leeftijd was mijn aanpak te hard en ik moest dus op een manier gaan trainen geven die niet bij mij paste. Tja… moet je er een punt achter zetten. Mooie tijd, maar goed zo’. Doorstromen als trainer van JA was een optie, maar het bestuur meende een externe trainer te moeten aannemen. Einde trainers carrière voor Niels.

Eigen volleybal

‘Ik was geen groot talent, maar werkte keihard. Gaf altijd alles. Maar toen de promotie naar de eredivisie daar was, was ik niet goed genoeg. Ik mocht naar het 2^e. Heren twee speelde toen 3^e divisie en dat verschil vond ik toen te groot. Daar had ik even geen zin in en ben gestopt. Ik ben toen weer karate gaan doen, waar ik tot mijn 16^e ook aan had gedaan. Dit betreft een individuele sport en de trainingen en wedstrijden waren een stuk vrijblijvender en dat gaf wel rust’.

‘Maar ik heb wel een hele mooie periode gehad in Heren 1, onder leiding van Paul ten Broeke, Gert Veldhuis en samen met Matthijs Mast. Veel kwaliteit was aanwezig en we zweepten elkaar op. Niet normaal eigenlijk’. Deze periode zou hij zo weer overdoen. ‘De sfeer van toen, de verbondenheid, de vriendschap en allemaal de neus dezelfde kant op en iedereen kent iedereen … als je je verveelde, ging je naar het clubhuis. Daar ontmoette je altijd iemand waarmee je een praatje kon maken en een biertje drinken’.

Vissen

Ooit nam Niels een rookton mee naar de Alternohal. Zijn eigen gevangen forellen werden ter plekke gerookt en verkocht. ‘Mooi handeltje. En ik had zo’n plezier in het vissen’. Ik verbaas me erover. Voor mij een groot contrast. Toch wel een druk iemand (blijkt wel na de ADHD vaststelling), die dan rustig aan de waterkant gaat zitten vissen. Slaapverwekkend in mijn ogen. ‘Nee’, zegt Niels, ‘Vissen is juist heel spannend. Enerzijds geeft het rust door de focus, maar eigenlijk is het ook héél spannend, want ieder moment kan er iets gebeuren. Ik noem dat ‘vangdrang’. Ik begin het te snappen.

In dit verlengde haal ik een herinnering aan van mijn dochter over een training van Niels. Hij had schijnbaar ooit een vishengel gemaakt met een volleybal eraan om tijdens de training te gebruiken om te leren aanvallen. Dat wilde mijn dochter ook wel. Niels kan het zich niet meer herinneren, maar ziet het zichzelf wel doen.

Reptielen

Op Facebook zag ik regelmatig reptielen van allerlei pluimage voorbij komen. ‘Heb jij die nog?’, vraag ik. ‘Kijk eens achter je’. Ik schrik, oeps. Ik ben niet echt een liefhebber van dat soort dieren. Maar er staat een mooi verlichte bak met maar liefst 4 slangen erin. Een tijdje heeft hij niets meer gehad, maar het begon toch weer te kriebelen. Hij doet het schuifruitje open en port wat in de bodem. Ik moet toegeven: mooi gekleurde slangen krioelen door de bak. Als ze daar maar blijven! Het zijn Kousebandslangen’, of voor de liefhebbers ‘Thamnophis Sirtalis Infernalis”

Wim Aldershof

Niels moet het volgende nog even kwijt. ‘Ik heb ontzettend veel geleerd van Wim, destijds mijn trainer van JA. Hij zei : ‘Om een team te smeden, spelers te verbinden met elkaar en om de neuzen dezelfde kan op te krijgen moet je oog hebben voor elkaar en daarom werden wij geacht om elkaar altijd te begroeten door elkaar een hand te geven. Dit voelde in het begin wat ongemakkelijk, maar al snel behoorde dit tot de cultuur binnen het team. Dus iedere training gaf je elkaar een hand. Je werd vanzelf een team door contact te maken met elkaar. Ik vond dat gruwelijk mooi en paste dit ook toe binnen de jongensteams die ik trainen heb gegeven. Beter goed gejat, dan slecht verzonnen’. Een mooi compliment aan Wim, ook een fijne trainer. ‘Ik kan mij nog goed de wedstrijd van open club JA in de finaleronde herinneren. Wij speelden tegen een team dat in mijn ogen net een maatje te groot was voor ons, maar door het tactische wisselbeleid, wist Wim toch de winnende set naar onze kant te slepen. Ook is mij nog bijgebleven dat ik tijdens de laatste wedstrijd de beslissende bal een halve meter achter de achterlijn sloeg en hierdoor zorgde ik er op dat moment voor dat ons openclub verhaal ten einde kwam. Ik zat vol emotie en meerdere scheldwoorden verlieten mijn mond. Ik was woest op mijzelf en ik kon mij goed voorstellen dat bij de fanatieke teamgenoten en bij Wim het gezicht ook op onweer zou staan. Toen ik vervolgens richting Wim keek was ik stomverbaasd. Hij keek lachend mijn kant op. Ik had hierdoor echt een error in mijn hoofd, maar heb dit als erg prettig ervaren. Ook deze actie heb ik in die tijd meerdere malen van hem gejat’.

Niels, dank voor je openheid, je mooie woorden, je glimlach op je gezicht. Eigenlijk ben je niet veranderd, behalve volwassen geworden. Vader van 2 kinderen, waar je supertrots op bent en met liefde over praat. Ook nog even een foto van je vrouw. Een en al liefde. Enthousiast ben je gebleven, over alles wat je met passie doet en wat je bezighoudt. Een mooi mens. Fijn dat ik bij je langs mocht komen en zien hoe het met jou en je gezin gaat.

Eerdere afleveringen van Alterno-iconen:

Jos Mulder, Erwin van Amersfoort, Marga Tijssen, Ronald Dros, Rien Scholten, Patricia Leerkes, Bert Beernink, Rob en Melanie van den Dool, Gert Weterkamp, Inge Visser, Marloes Zinnemers, Mieke en Theo Roelofs

Monique Nijhof