We staan startklaar om te vertrekken. Nog even de envelop openen met alle belangrijke informatie, in ieder geval waar we heen moeten. We voelen dat het puzzelstukjes zijn. Dus eerst nog even puzzelen. Het plaatje maakt duidelijk waar we heen gaan. Kuinre. Ja, inderdaad, ‘never heard of’.
Gelukkig is er navigatie in de auto. Hup, we springen met onze bagage in de auto’s en karren maar. Ergens richting Emmeloord. We hebben er al weken, zo niet jaren naar uitgekeken. Na 2 jaar corona mogen we weer. Ons Dames Top weekend is gestart. Helaas ontbreken Karin en Esther dit jaar. Spijtig, maar wellicht volgend jaar er weer gezellig bij.
Eten is het motto
Onderweg wordt de locatie verder opgezocht. Een mooie plek. Onderweg ontvangen we bericht dat een deel van de groep (de Matennaaiers) iets verlaat is. Geen probleem. Maar ja, dat was een valse melding. Met waterpistolen worden we welkom geheten door deze Matennaaiers. Met dit weer geeft dat niets, maar het was wel een verrassend welkom. Kort daarna druppelt 😉 iedereen binnen; worden de kamers verdeeld en kunnen we eten.
Eten is wel het motto waar het dit weekend om gaat. Het thema is Italië, dus…. pasta. Heerlijk. Na het eten een spel en dan, zo langzaamaan, verdwijnt iedereen in haar nestje. De een slaapt iets beter en langer dan de ander, maar de volgende dag is er strak om 08.30 uur ontbijt, want we vertrekken om 09.30 uur naar een Orchideeën kwekerij. Maar eerst nog maar weer eens iets lekkers: koffie met gebak. Daarna door de prachtige jungle de aapjes, tropische planten en vruchten, stromend water, schildpadden en karpers, natuurlijk orchideeën, papagaaien, vlinders en knaloranje ‘eendjes’ bewonderen. Een schitterend complex, het aanraden waard.
Daarna maar weer eens eten: de lunch staat klaar.
Moespot
En op pad naar de volgende activiteit. De auto-indeling is bekend; de envelopjes uitgedeeld en daar gaan we. Envelop 1 bevat een (en een halve) rebus. Die is nog te doen. Maar dan… wij, auto 2, lopen hopeloos vast. We zouden gebeld worden. Wachten. IJsje. Naar een i-bord voor info over ons koninklijkhuis (ook een aanwijzing), maar daar zijn vier opties. Welke is oké?? Maken we het te complex? Monique vd L. zit in de organisatie, maar weet niets, zegt ze. Marion wil graag naar de rotonde (we zijn inmiddels bij de 3e) en Monique N. weet niet welke kant we op moeten rijden, dus dan de rotonde maar diverse keren. Ons lot ligt in Dolinda’s handen. Marion roept nog dat we te snel gaan. Tja… dan maar wachten op het telefoontje. En die komt, maar of dat nu zoveel verduidelijkt???
Moespot…, tuurlijk. Dan een Europarcs zoeken. Nou ja, vanaf nu heet de camping waar we langskomen gewoon Europarcs. Net als we weer lekker op pad zijn, krijgen we een 2e telefoontje. Waar we zijn, waar we blijven,..? Het was dus schijnbaar toch niet zo relaxed gepland. Rechtstreeks naar Giethoorn, waar de rest al zit te wachten. Bootje varen. Heerlijk met dit weer.
Met drie sloepjes (fluisterboten, maar of dat iets teweeg brengt bij Dames Top? Dat denk ik niet). We varen gelijk op en het sturen gaat oké. Met proviand aan boord, komt alles goed. De route is relatief eenvoudig, voor de meesten! en binnen de beoogde tijd zijn we weer terug. Wat een prachtige omgeving. Boot drie doet er toch iets langer over (lag ook iets dieper in het water). Maar uiteindelijk zijn we weer compleet.
Pizarettes
Na een drankje op het terras, gaan we weer naar onze accommodatie. Even de benen strekken, slangen ontmoeten, een brug te ver wandelen, een brug zien die er niet is, twintig puppies in een kooi, een immense haven, 3 kerken, … we zien heel Kuinre aan ons voorbij trekken. En dan pizza. Zelf bakken in de mooie pizzarettes. Leuk en lekker, voor ieder wat wils. En dan wordt het laat, voor sommigen. Een beetje Italiaans vocht, wijn en iets met citroenen… en nog even een spel doen boven. Hoe fanatiek kun je zijn met airhockey, tafeltennis, voetbalspel,… immens. Een topper laat niet zomaar een spel uit haar handen glippen.
Tijd om naar bed te gaan? Nee joh, nog even de dag doornemen. Ik weet het niet, ik hoor het niet, ik zie het niet. Dat was deze dag.
Ochtendwandeling
Alle vroege vogels gaan om 08.00 uur wandelen. Een wandeling naar het naburige dorp (4 huizen), proberen over het water te komen (wanneer is de brug in zicht), toch maar omkeren. Maar wat een prachtige omgeving. Een ooievaar die zijn vleugels gekruist heeft, de veulens die met ons meedartelen, de frisse en toch ook weer warme ochtendzon, de honden die aanslaan, die enorme vrachtwagen die rustig langs ons heen rijdt, de koeien (voor hoelang nog) die ons aanstaren vanuit de wei. Toch maar even appen dat we iets later zijn. De tafel hadden wij al gedekt, dus we voelen ons niet bezwaard met de gedachte dat we onder onze corvee uitkomen.
Als we binnen komen, is iedereen op, fris en fruitig. MargaT vertelt ons wat we gaan doen: een djembé workshop. Tijdens het vertellen zie ik dat iemand (ik noem geen namen, MargaP) haar bord gewoon schoonlikt. Sommige mensen verraden altijd hun afkomst. En dan blijkt dat het geweer van Fiene zoek is. Eens maffia, altijd maffia. Het geweer komt vanuit onverwachte (?) hoek tevoorschijn en de zgn. Naaiers worden beloond op wat zij al een heel weekend lang verdiend hadden. En hoezo Fiene een geweer. Dat is toch echt verboden wapenbezit.
Djembé-workshop
En daar komt Mayamma. En wat weet ze ons goed te instrueren. Tam, tam, boink, boink, slag, slag en zingen. Wat zijn wij muzikaal. Dit gaat zelfs beter dan volleyen, bedenk ik. Andere hobby zoeken? Na de vingers en handen rood te hebben geslagen, mogen we terugblikken op een zeer voldane workshop. Het weekend is ten einde. Organisatie dankjewel: MargaP, MargaT en Monique vd L.
En wat voor een weekend. Veel zon, mooie temperaturen, prima organisatie, fantastische activiteiten, een beetje weinig eten en drank, een perfecte locatie, maar bovenal een samenzijn met prachtige mensen. Toppers zijn er voor je: in voor- en tegenspoed, met een lach en een traan, eerlijk en mafioos.
Bedankt weer voor het supergezellige weekend, Marion, Vera, Petra, Margat, Margap, Dolinda, Willemien, Wilma, Annemarie, Annet, Monique vd L, Ingrid, Patricia, Wendy, Rosie.
Het stokje wordt overgedragen naar de organisatie van volgend jaar: Rosie, Vera en Marion, Zet ‘m op. Een ware uitdaging om weer zo’n superweekend te maken.
Tot volgend jaar, Monique N.
