Dames Top ‘FLIKKEN’ het in Antwerpen.
Tja, een veel belovende titel. Jaarlijks gaan we hetgeen we afgelopen seizoen hebben geleerd, gezamenlijk beproeven tijdens een lang weekend, ergens. Dat ergens weten we vaak pas kort van tevoren en nu dus ook. Verzamelen op vrijdag 9 juni om 18.00 uur bij de Alternohal. Bepakt en bezakt (want ook onze paklijst laat zeer te wensen over) kwamen de auto’s aan. Vrolijk, gespannen. Waar gaan we dit keer naar toe? Paspoort of ID moest mee. Maar ja, dat horen we ieder jaar en we zijn tot op heden nog niet eens dicht in de buurt van de grens geweest.
ANTWERPEN! Dat wordt even doorkachelen, want het is best druk op de weg. We spreken af welke route we zullen nemen (vele opties staan open) en besluiten via Arnhem te gaan. Als snel blijkt dat we toch, strikt de tomtom volgend, via Utrecht op pad zijn. Onderweg is het zeker tijd voor koffie, dus iedereen via de mobiel informeren en zo schuivend de auto’s achter elkaar aan op de parkeerplaats voor een kop koffie. We zijn halfweg. De pret zit er al goed in, want koffie uit zo’n complex apparaat krijgen, is best een dingetje. Nog even kijken of we de 50cent van de WC bonnen kunnen besteden (typisch Dames TOP, althans, iémand van dames TOP). Hop, snel weer verder.
Antwerpen. De stad van de eenrichtingsverkeerswegen (mooi woord voor galgje). We wisten inmiddels het adres, dus dat moet ergens in de haven zijn. Ah, daar staan ze. De organisatie staat ons op te wachten op de kade. Het is bloedje heet. De tassen, koffers, rugtassen etc worden uitgeladen en de auto geparkeerd. Alle 3 de auto’s komen gelijktijdig aan, dus dat is mooi. We slapen de komende 2 nachten in (of heet het op) een boot. Een prachtig zeilschip met de naam Hannus. Later blijkt dat kajuiten, en mn de slaapplaatsen beter GEhannus had kunnen heten. Krap of knus, het is maar hoe je het bekijkt. Koffie met gebak, daar starten we mee. Alles is aanwezig in de boot. Op en top, en het echte vakantie gevoel slaat al direct toe.
We liggen zowat onder de MAS(T). Dit is de bioscoop van Antwerpen, maar gelijk ook een soort uitkijktoren. Wat er in de MAS op de roltrappen gebeurt, ga ik niet vertellen. What happens in Antwerpen, stays in Antwerpen. Maar we hebben wel enorm gelachen en daar hoort piesen in de broek bij. En het vervelende van al die moderne apparaten (mobieltjes) is, dat alles meteen wordt vastgelegd. Ontkennen is er niet meer bij. Later nog meer lol in en om de MAS. Een aanrader als je eens even in een dip zit met het advies: doe eens gek op de roltrap.
De avond is nog lang niet voorbij. Er wordt lekker gekletst in de ruimte onder het dek. We halen de ‘kletspot’ tevoorschijn. Gelachen, maar ook zeer serieuze dingen worden besproken. Zo langzaamaan zoeken we onze nestjes op. ‘Gute Nacht Freunden’ staat op de playlist. Lachen, serieuze praat, water dat door je bed loopt, de motor die aanslaat als je de wc doortrekt, zoemende muggen, …. Ach, daar hebben we oordopjes voor.
Opstaan. Ontbijten. Tjonge, jonge, wat staat er veel op tafel. Gezellig, lekker, rust, genieten, alles wat hoort op een TOP weekend. We hebben alle tijd om een boodschap te doen. Langs de kade lopen we langs een oud magazijn, waar de oude graansilo’s en kranen nog staan. Mooi bewaarde historie. Een deur waarop staat: ‘Wilt u svp de deur sluiten? ‘en als je dat dan doet, wordt het niet op prijs gesteld. Bijzonder, die Belgen. In de winkel zijn we op zoek naar ontbijtkoek. Hoe omschrijf je nu ontbijtkoek, want zo vinden doen we het niet. Wederom met armen en benen, Engels, Nederlands, Frans, … ah, eindelijk een jongeman die het zo kan pakken. Bij de kassa even de bonuskaart laten zien. Ai, in België hebben ze een oranje bonuskaart. Eh, … we zijn toch als Nederlanders oranje??? Ik begrijp het niet meer en probeer het uit te leggen aan de kassière. Een niets begrijpende glimlach krijgen we terug.
Dan gaan we met z’n allen naar het centrum van Antwerpen om een zgn. snoepjesrondleiding te krijgen. Helaas, geen Belgische hunk, maar een wat oudere, slonzige man leidt ons rond. Hij weet veel en vertelt graag. Bij iedere bezienswaardigheid krijgen we iets lekkers. Klinkt een beetje als ‘wie zoet is, …’. Zo ontvangen we Belgische bonbons, een Belgisch koekje, overheerlijke worstjes, een soort worstenbroodje, snoepje, chocolade, spekje, … We lopen door smalle steegjes, langs de kade, over het grote plein, langs tal van kroegjes om er uiteindelijk in 1 te belanden. We gaan hier een echt Antwerps bitter drinken. Je raad het niet, maar menigeen trekt een vies gezicht. De helft gaat terug in de fles en nemen we mee voor de achterblijver Karin. Ongekend als Belg, enorm herkenbaar als Belg als het ‘Ollanders’ betreft. Weer op stap, over de tramrails, waar Wendy Patrick herkend. Althans, zijn brandweer uniform. Fotootje. Daarna gaan we het ‘Bolleke’ proeven. Hier zijn meer TOPpers voor in. Een heerlijk donker biertje in een enorm leuke en gezellige kroeg. We nemen afscheid van onze gids en weten nu alles over Antwerpen. Echt de moeite waard.
Terug naar de boot. De helft zijn we ondertussen kwijt geraakt. Een half uur later komen zij aan wandelen. Hoezo eenheid? Terug op de boot is het even relaxen, totdat Esther, Wilma en Annet (de organisatie van dit weekend) het sein geven dat we ons moeten klaarmaken voor het avondmaal en het moordspel. Iedereen heeft afzonderlijk zijn rol geappt gekregen en is voorbereid. Het omkleden, schminken en haar-bewerken kan beginnen. Wat een pret en lol. De een ziet er nog gaver uit dan de ander. We stellen ons zelf voor, althans, de rol die je speelt voor vanavond. Spannend vinden we het, want wie is nu de echte moordenaar. Of zoals Petra het verwoord: al dagen niet kunnen slapen, want er is een moordenaar in ons midden. ‘
Esther neemt de leiding en vertelt het spannende verhaal achter de moord. Opeens is iedereen verdacht. We gaan helemaal op in onze rol, zodat we het eten maar als bijzaak zien. Het eten, gemaakt door de organisatie, is heerlijk. 3 gangen. Maar eigenlijk boeit ons dat niet zoveel. De ronden worden eigenlijk gespeeld tussen de gangen door, maar ook tijdens het eten, wordt er druk gespeculeerd. Hoe bizar: ik heb ervaren dat je zo in je spel op kunt gaan, dan je inderdaad gaat denken dat er een moord is gepleegd. Je vertrouwt niemand meer, je gelooft niemand meer, je wordt bang omdat de moordenaar nog vrij rondloopt, je hoort en ziet hoe mensen zich in allerlei bochten wringen om maar niet als verdacht te worden aangemerkt.
We krijgen nog wat spullen van Esther. Nu zouden we toch moeten weten wie de dader is. We mogen het vertellen. Verrassend dat er zeker 5 verdachten zijn. De inspecteur moet nu de enige en echte moordenaar oppakken. Na zijn analyse en grondig onderzoek, spreekt het voor zich. Na Flikken Maastricht en Flikken Rotterdam is er nu dus ook Flikken Antwerpen.
We besluiten nog met een stel een nachtwandeling te doen: Antwerpen by night. Wat is alles prachtig verlicht. Het stadhuis, de kathedraal, de prachtige oude gebouwen. Werkelijk, een mooie stad om te bekijken.
Terug op de boot is het tijd voor een laatste afzakkertje (voor een enkeling) en gaan we weer met enig GEHannus onze slaapplek opzoeken. Wederom onrustig, door gezang, geklets, water, draaiende motoren en ‘buren-gerucht’. Er was een feestje aan wal. Klonk gezellig. Dan maar de patrijspoorten dicht. Weer te warm, weer open, …. Voor één topper, we noemen geen namen, is het moment daar om het dekbed open te spreiden. En voila, de deken blijkt lang genoeg.
De geur van koffie ruikt geweldig. Tijd om eruit te gaan. Douchen en gezellig weer met z’n allen aan het ontbijt. Zijn er nu wel of geen crackers? Tijdens het ontbijt hebben we het met z’n allen over onszelf. Afspraken worden er gemaakt over afspraken; oftewel ‘De geboden van Dames TOP’. Af en toe ook nodig. Statuten zijn opgesteld.
Na het ontbijt staat er een wandeling op het programma. Er is ruimte voor keuze. Naar de Vogeltjesmarkt, naar de overkant via de Sint-Anna tunnel, naar de oude haven,…. We gaan naar de tunnel, waar de oudste houten roltrap van Europa is. Roltrap?? Dat werkt al op menigeen lachspier. Dus tunnel en roltrap, naar de overkant van de rivier de Schelde.
Net als kinderen van 4, is het aan Dames Top toevertrouwd om in de tunnel het geluid uit te proberen. Ondanks de bordjes,…. De overkant geeft een mooie skyline weer van Antwerpen. We willen toch nog even naar de ‘Veugelenmark’ en versnellen onze pas. Voor sommigen gaat het echt om de markt (met een zeer beperkt aantal vogels, opgesloten in te krappe hokken, evenals de konijnen, cavia’s, etc). Weinig vogels, maar wel veel zwaarbewapende gendarmerie.
Tuurlijk nog even Belgische frieten scoren en genieten van de puntzak vol met een klodder mayo.
En dan is het einde oefening. Terug naar de auto’s en terug naar Olland. Dat we een beroemd stel zijn is helder: de filmploeg van de BRT zat ons op te wachten op de boot. Een of andere documentaire voor Kenia, Kinshasa, over Antwerpen én natuurlijk Dames TOP.
Nog wat reminders:
1. Je moet niet kussen met iemand met een kunstgebit die geen kukident gebruikt.
2. Je moet niet alles zeggen tijdens dit weekend, het blijft je achtervolgen
3. Dat een dekbed soms opgevouwen is
4. Dat Belgen ’s nachts timmeren aan de weg
5. Ontbijtkoek toch iets echt Ollands is
6. De Bonuskaart in België Oranje is
7. Onze conditie, maar ook onze vorm, wat minder is. De brandweermannen fluiten niet meer naar ons
8. Ons geheugen ook wat minder is/wordt, dus, weet je, we houden voortaan een dagboek bij waarin alles wat (niet) gezegd mag worden, opgeschreven kan worden.
Het was weer een vermakelijk, vermoeiend, spannend, gierend, gezellig, vreetzaam, ontspannend, heerlijk weekend met kanjers van Toppers. Dank jullie wel, organisatie. Het waren 2 fantastische dagen.
Monique.
Meer foto’s: klik hier
