Alterno bestaat dit seizoen 50 jaar. Daarom halen we herinneringen op met bepaalde (oud) Alternoten. Soms zijn het iconen van het eerste uur, soms Alternoten die zich hebben ingezet om de vereniging te maken tot wat het nu is. Ken jij ook zo iemand? Laat het weten aan activiteiten@alterno-apeldoorn.nl. In deze aflevering: Gesprek met Wim Aldershoff
Wim Aldershoff: meer dan 110%
Hoe gaat het met je?
Wim stond al op mijn lijstje, en na het laatste interview met Niels Boot, bedacht ik me geen moment en nam contact op met Wim. Wim was direct in voor een interview. Kort daarna kwam het verzoek of hij zijn zonen, Maarten en Steven, mee mocht nemen. Hoe gezellig. Tuurlijk.
En dan is het zover. Maarten moet helaas verstek laten gaan in verband met studieverplichtingen, maar vader Wim en zoon Steven zijn van de partij. Ik hoor ze binnenkomen in het halletje, maar zie ze nog niet. Het is al lang geleden dat ze in het Alterno-complex zijn geweest en blikken even in de zaal. De herinneringen komen boven. Ook spreken andere Alternoten ze aan. Hé, Wim en Steven, wat leuk dat jullie hier zijn. Kortom, een feest van herkenning.
Voordat we ‘echt’ beginnen, vertelt Wim waarom hij verzocht heeft of Steven en Maarten mee mochten komen. Wim heeft even een wat mindere periode gekend als gevolg van een herseninfarct, maar is gelukkig zo goed als hersteld. Ontzettend fijn. Hij straalt ook aan alle kanten.’ Het zicht en het geheugen zijn soms wat minder, maar daar is prima mee te dealen’, aldus Wim.
Technisch en methodisch volleybaltrainer
Wim heeft jaren bij Primavo gevolleybald. Toen zijn zonen ook wilden starten, zag hij dat bij Alterno iets anders training werd gegeven. ‘Ik ben gaan kijken bij een training van Alterno en het viel op dat er veel aandacht voor de methode, lichaamsbeweging en balvaardigheid was. Dat sprak mij aan’. Wim werd zo enthousiast, dat hij zich extreem is gaan verdiepen in het trainerschap en zelf training gaat geven.
‘Ik behaalde de nodige papieren half jaren ‘90. En als ik ergens in geïnteresseerd ben, jaag ik ook alle informatie na. Zo ben ik bij AGOVV gaan kijken naar de SAQ-trainingsmethode. Met touwladders, hekjes en ook krachttrainingen door een parachute achter Klaas-Jan Huntelaar te binden die dan maar moest zien vooruit te komen. Ook ben ik naar jeugd oranje in Papendal geweest en op bezoek bij Jan Berendsen om nog meer te leren over techniek. Ik was amateur met een sterke neiging naar perfectie’.
De speler Wim
Wim heeft ooit, letterlijk, op hoog niveau gevolleybald. Lachend: ‘ik schepte best een beetje op, want ik dacht werkelijk dat ik als middenspeler heerser aan het net was. Met mijn navel kwam ik zeker boven het net uit. Dit beeld werd teniet gedaan toen ik ooit video-opnamen van mezelf terugzag. Wat een ontgoocheling. Ook mijn bewegingen waren toch een stuk minder soepel dat ik van mezelf dacht’.
Trainer Wim
En dan sta je als trainer voor je eigen kinderen. ’Ja’, zegt Wim, ‘dat was geen enkel probleem. Maarten en Steven vonden het meest lastig hoe zij mij moesten noemen: pa, Wim, trainer, … . Tijdens de trainingen en wedstrijden werd het Wim’. Steven beaamt dit. ‘Ik heb nooit last gehad dat mijn vader onze trainer was. Niet bij JA1, ook niet bij H2. Het was altijd ontzettend leuk. Nog steeds gaan we weekendjes weg met de mannen van H2 van destijds’. Dat is toch ook wel heel bijzonder, besef ik. Wim bereidde de trainingen en wedstrijden ontzettend goed voor. En zoals ook in het interview van Niels te lezen is, was Wim een teambouwer. Hij wilde verenigen. ‘Onze teamweekenden in Eernewoude op de camping aan het water, staan echt in mijn geheugen gegrift. Ik was verantwoordelijk voor deze jonge spelers, maar later hoorde ik toch ook dingen…….pssst. niet aan de ouders vertellen. Het was natuurlijk niet alleen een weekend vol met lol, er moest ook gebald worden. Tegen de Friese teams’. De energie die Wim er in stopte, kwam er ook zeker uit. ‘Anders houd je het niet vol. Het proces en niet het doel was voor mij belangrijk. Ik wilde ze beter maken, bewuster, teamspirit teweegbrengen’. Wim is gestopt nadat hij constateerde dat hij de energie die hij erin stopte, niet terugkreeg. ‘Waar voorheen het volleyballen op de 1e plaats stond, zag je de jongens bezig met andere dingen; zaterdagbaantje, andere sociale contacten, feestjes. Hij stelde zichzelf toen de vraag: voor wie doe ik het nu?
Zitvolleybal
Helaas spelen Maarten en Steven niet meer. Rugproblemen en knieblessures laten dat niet meer toe. Maarten heeft nog deelgenomen aan zitvolleybal. ‘Jouke de Haan was destijds trainer en dat vond ik zo bere-interessant dat ik me daar ook in ben gaan verdiepen. Ik heb een tijdje meegelopen en heb het voor een deel ook overgenomen. Dat was ook het kampioensjaar. Mooie bekroning op alle inspanning. Toch ben ik hier niet mee doorgegaan. Ik was volleybal moe. Ik had een volleybal-burn-out’.
Thuis
Met zo’n volleybalgezin móet het haast wel bijna alleen over volleyballen gaan thuis. Steven: ‘ja, dat klopt. Alleen onze moeder volleybalde niet. Er zijn heel wat volleybaltermen, wedstrijdanalyses over tafel gegaan. Dat was soms lastig voor haar, zeker in het begin, maar met goede afspraken is het allemaal goed gekomen. Wim: ‘Nu besef ik dat het soms wel heel ver ging. Ooit heb ik een bruiloft jubileumfeestje gemist vanwege een (uitgelopen) wedstrijd. Tja, dat ging toen voor. Daar leefde ik toen voor’. Wim noemt deze ‘grensoverschrijdende passie’ nu een ernstig vergrijp.
Maar ‘thuis’ heeft ook een andere dimensie. ‘Alterno was ons 2e huis. Je voelt je er veilig, geborgen, je hebt veel sociale contacten, je bouwt vriendschappen op. Ik ben blij met de huidige samenstelling van de D1 en H1-teams. En ook de ouders (oud-Alternoten) die nu hun kinderen naar Alterno brengen. Veel bekende gezichten, echt een Alterno familie’.
En nu?
‘ik sta aan de vooravond van mijn Pensioen. En….ik ga eerst eens helemaal niets doen. Geen verantwoordelijkheid meer. Ik ga genieten van de 4 kleinkinderen. Dat is 1 groot feest’. En dan komt Rob (van den Dool) aanstormen: een en al enthousiasme. Een ferme handdruk en dan meteen herinneringen ophalen. Iets met Dinant, H4, busje, iedere rotonde een rondje, 7 uur reistijd, elke McDonalds een milkshake (later alle bekers voor de deur van de oud-trainer gezet), Mark Schuijer in de auto met een gips pootje, iets met kanoën, met 10 minuten in het water, … Ik voel de sfeer van toen. Toen… ja, toen… Wim nog trainer was en van teambinding een proces maakte, geen doel. Maar bedenk ik mij: is dat nu net niet waarom we een VERENIGING zijn? Wim begreep dat ten voeten uit.
Ordner
Wim greep af en toe naar zijn meegebrachte ordner. Daarin zitten herinneringen opgeslagen. Hij bladert wat om me iets te laten zien. Ik vraag of ik de map mag lezen. Dat mag. Thuis blader ik door. A4-tjes van de teams die Wim heeft getraind. Dat geloof ik wel. Hilarisch zijn andere zaken, foto’s, krantenknipsels, verslagen. Voor wie het heeft meegemaakt: het ‘Wilgen Knotten in 2002’, het teamweekend in ‘Eernewoude op Buitenplaats It Wiid’, Maar ook een artikel over ‘Godenzonen’ en ‘The Dutch Mountains’. Ik denk dat dit bij menigeen mooie beelden oproept. Zelfs een boekje met opstellingsbriefjes zit in de map. Vervlogen tijden…….
Wederom een mooi gesprek met 2 mooie, enthousiaste mannen fysiek aan tafel. De 3e man is voortdurend op de achtergrond in onze gedachten aanwezig. Voelbaar. Een pracht van een gezin, familie. Opvallend detail: Steven leerde zijn vrouw Bianca kennen via Alterno. En ook Maarten is zijn vrouw Iris tegengekomen tijdens een vakantie met volleybalmaten. Ik ben blij met dit gesprek. Een gepassioneerd man die volleybaltraining tot zijn levensdoel heeft gemaakt, maar met name het sociale aspect heeft benadrukt. En dat voelde ik voortdurend in dit gesprek. Volleyballen is het spel, maar het spel speel je SAMEN. En ik denk, naar eigen invulling, dat de mannen die onder Wim hebben getraind, Wim dankbaar zijn voor het sociale aspect van de trainingen. Niels in ieder geval. Aan het trainen van meisjes A1 heeft Wim zich 1 jaar gewaagd, maar dat was niet zijn ding. Teveel gekwek.
Wim, geniet van je pensioen en ik hoop je toch nog een keer tegen te komen in onze hal. Net als Maarten en Steven.
Eerdere afleveringen van Alterno-iconen:
Niels , Jos Mulder, Erwin van Amersfoort, Marga Tijssen, Ronald Dros, Rien Scholten, Patricia Leerkes, Bert Beernink, Rob en Melanie van den Dool, Gert Weterkamp, Inge Visser, Marloes Zinnemers, Mieke en Theo Roelofs
Monique Nijhof
