50 jaar Alterno. Een gesprek met echte Alterno iconen (Bert Beernink)

Alterno bestaat dit seizoen 50 jaar. Daarom halen we herinneringen op met bepaalde (oud) Alternoten. Soms zijn het iconen van het eerste uur, soms Alternoten die zich hebben ingezet om de vereniging te maken tot wat het nu is. Ken jij ook zo iemand? Laat het weten aan activiteiten@alterno-apeldoorn.nl. In deze aflevering:  Bert Beernink

We starten maar meteen. Voor onze trainingen, dus we hebben een uur. Wat is Alterno voor Bert? Het eerste woord dat wordt genoemd: ‘Saamhorigheid’. Om te vervolgen met termen als vriendschap, warmte, biertje. Dat is wat hij voelt als hij over Alterno praat of het clubhuis of de hal binnenkomt.

Vroeger en nu

Is het anders, nu? Ja en nee, zegt Bert. ‘In de basis zijn wij een vereniging en volleyballen hier ‘groeps’mensen met een groot sociaal hart. Deze groep is breder geworden. De omvangsvormen zijn echter meegegroeid met de tijd. Het is iets individueler, afstandelijker. Maar het blijft dat er vele familiebanden, vriendschappen en verbindingen zijn. Een pracht vereniging, waarbij ik nu mijn kleinkinderen zie spelen met de kinderen van (oud) teamgenoten’.  Ik merk dat Bert een emotioneel mens is en vol warmte over Alterno praat. Hij is niet vanaf het begin lid van Alterno, maar toch al een behoorlijke tijd. Hij is destijds, kort na zijn lidmaatschap (40 jaar geleden) direct benaderd door de voorzitter van destijds, Fop ten Broek. Of hij de centjes wilde bewaken als penningmeester. Dat heeft Bert jaren gedaan. Daarna heeft Bert ook nog vele andere dingen gedaan, waaronder het ASC (Alterno Service Center), waar bijvoorbeeld de ledenadministratie onder viel. Trainer, scheidsrechter, interim voorzitter, ……Met trots erelid.

Liefde

Bert geeft aan dat als hij een volleybal aanraakt, er wat gebeurt in zijn lijf en hart. Pure liefde voor het spelletje en alles wat er bij hoort. Hij is intussen ook wat andere sporten gaan beoefenen, zoals tennis, golf, mountainbiken, want..’het lijf moet fit blijven’. Ooit komt er weleens een ‘boze’ droom die hem vertelt te stoppen met volleybal (vaak is de aanleiding een blessure), maar als hij weer wakker wordt, dan is dat weer weg. Volleyballen is zijn lust en zijn leven, met alles wat er bij hoort. ‘Vriendschappen bouw je met name op in je team. Je leert elkaar kennen tijdens het trainen en de wedstrijden’.  Ik kijk hem aan. ‘Alleen in je team?’. Hij aarzelt en dan herinner ik hem eraan dat hij het heeft over de (oud) Alternoten die samen met hem tennissen en golfen. De trouwe teamgenoten die hem door een moeilijke periode hebben  geholpen door op bezoek te komen, de warmte die hij voelt als hij binnenkomt en met iedereen een praatje maakt…. ‘Tuurlijk, meer dan alleen je team. En met Rob (van den Dool) heb ik een speciale band. We zijn soulmates’. En met een lach ‘zoals mannen van elkaar kunnen houden’.  En de bijzondere gesprekken die je voert met mensen die je lang kent, waarmee je mee traint en speelt, of ooit hebt gedaan.

Lastige periode

Als ik vraag naar het hoogtepunt van zijn Alterno carrière, is het toch wel ook een dieptepunt. Het redden van Alterno van een aanstaande faillissement. ‘Het heeft de nodige uurtjes van de vakantie gekost. Bellen, bellen, bellen met mensen die nog geld van ons kregen, maar het resultaat was er naar. Dat was een zware tijd’. Hij heeft dit niet alleen gedaan, maar veel hulp gekregen van mede groene hart-Alternoten, zoals Theo Veeneman. Trots dat het is gelukt.

Een andere lastige periode, maar ook een mooie, is de ziekte en het overlijden van zijn dochter Petra. Gelukkig kan hij er goed over praten en vindt hij het prettig dat zij niet vergeten wordt. (zie ook het interview dat ik had met Rob en Melanie). ‘Ik ben ontzettend trots op Petra. Hoe zij alles heeft doorlopen en tot het einde iedere dag gelukkig is geweest. Het was een heerlijk kind. De herinnering van het kampioenschap van MC1 staat me nog scherp voor de geest’. En vervolgt: ‘Dit soort gebeurtenissen hakt er verschrikkelijk in, in je eigen persoon, je gezin, maar ook in een vereniging. Maar wat gaf dat ook weer veel warmte. Je hebt niet alleen je bloedlijn familie, maar ook je Alterno-familie. Net als destijds het plotselinge overlijden H2-speler Stefan. Zo jong. En natuurlijk recentelijk maatje Frank’. Wat een impact hebben dit soort zaken, op mij, op mijn eigen omgeving en inderdaad, bij onze mede-alternoten.

Niveau

Bert is geen speler die heel hoog heeft gespeeld, maar altijd in de 1^e of 2^e klasse is blijven hangen. Maar ook binnen dit niveau kun je op hoog niveau spelen. Hij herinnert zich nog een mooie wedstrijd in het dorpshuis in Hoenderloo. Met onze huidige voorzitter, Martin Polman, als spelverdeler en de gebroeders Koldenhof als publiek. Die wedstrijd moest gewonnen worden. Een score van 120%. Echte samenwerking, teamspirit.

Zaadje en bloei van de verenging

De oorsprong van de Alterno-cultuur ligt ontegenzeggelijk echt bij de mensen van het eerste uur. Fop, Piet Graaff. Warme mensen, welk gevoel zij meenamen naar de vereniging. ‘En kijk waar we nu staan. Een eigen clubhuis, een eigen hal. Daar mogen we trots op zijn en dat moeten we koesteren’. Hij hoopt dat zijn kleinkinderen, die inmiddels ook bij Alterno volleyballen, diezelfde warmte en vriendschappen gaan ervaren. Lid zijn van een vereniging is niet zomaar iets. Je leert, je neemt de ervaringen mee in de rest van je leven en dat is een kostbaar goed. ‘Ik heb leiding gegeven in mijn dagelijkse werk en door mijn vrijwilligerswerk heb ik jong ervaring opgedaan met managen, besturen en heb ik mij persoonlijk kunnen ontwikkelen’.

Verleden, heden en toekomst

Hij ziet een goede ontwikkeling binnen de club, maar hoopt dat er (nog) meer mensen opstaan om allemaal een taak op te pakken. Ooit is er gesproken over het misschien uitbesteden van de bardienst, het barbeheer. Volgens Bert is dit de doodsteek van de verening. Je moet en kunt het samen oplossen. Het brengt je zoveel meer dan alleen een kopje koffie inschenken. Denk ook aan de mooie gesprekken aan de bar. Je wordt echt een ervaring rijker. Hij blikt terug. ‘Jij kent ze vast ook. De Alternoten van destijds, waarmee een loterij is georganiseerd. De hoofdprijs was toen een Volvo’.  Maar hij lepelt ook de namen van andere clubjes en mensen op, belangrijk geweest voor de vereniging die we nu zijn. Hij noemt ze stuk voor stuk op: ‘Cees van de Eems, Theo Berendschot, Bert Huigen, Wim Burghout, Hans Goossens, Joke en Ge Pasman, Gert Abbink, Fop,,…. Wat een kanjers en wat is er toen veel gebeurd’. Ik merk dat er emotie in zijn stem zit. In gedachten loopt hij deze mensen nog allemaal even na. Helaas zijn er ons een aantal ontvallen, maar ook dit zijn ware Alterno-iconen. Goed dat ze nu nog even op het podium komen.

Ooit is Bert begonnen met handbal en zeker niet onverdienstelijk. Maar de combinatie: gezin met 3 kinderen en iedere zondag weg, was niet te doen.

Bert, inmiddels 71, denkt nog niet direct aan stoppen, maar weet ‘als het moment komt dat ik mijn teamgenoten in de weg ga zitten, dan is het tijd. Tijd om te stoppen met actief te ballen”. Laten we hopen dat dat nog ver weg is.

We gaan nog even snel een foto maken, want de tijd is om. We moeten allebei aan de bak, trainen, om ons lijf fit te houden (maar bovenal veel plezier te hebben).

Bert, dank je wel voor je openhartigheid en de liefde die je uitstraalt naar het spelletje, maar ook naar de Alternoten (en vele andere mensen) om je heen. Ik bedenk me dat ik een gesprek heb gehad met een warm, emotioneel mens.

Monique Nijhof

Eerdere afleveringen van Alterno-iconen:

Rob en Melanie van den Dool, Gert Weterkamp, Inge Visser, Marloes Zinnemers, Mieke en Theo Roelofs